สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
นิทานความรัก ภาค2
เมื่อความรักใด้เข้ามาอยู่ในเกาะแห่งใหม่ก็พบว่าเกาะนี้ช่างอุดมสมบูรณ์ เสียจริง มีไม้ให้เธอสร้างบ้าน มีอาหารให้กินและมีทุกอย่างที่เธอต้องการ ไม่นาน ไม่นานเธอก็หลงรักเกาะนี้ เธอคิดว่าเกาะ คงรักเธอเช่นกัน ทุกวัน เธอจะเดินไปที่ริมหาดด้วยหัวใจเบิกบานแลัวหันกลับมาตะโกนบอกเกาะ ว่า"ฉันรักเธอ" แต่เกาะไม่เคยเข้าใจในสิ่งที่เธอพูดหรอก...เกาะอยู่ใน ฐานะผู้ให้เท่านั้น แล้ววันหนึ่งความรักก็พบว่าเกาะไม่ใด้ทุกอย่างกับเธอคนเดียวเท่านั้น ทั้ง ความรวย ความเห็น แก่ตัว ความเศร้า ความสุข ต่างก็ได้รับสิ่งต่างๆจาก เกาะเหมือนๆกัน"เกาะนี้ช่างสมบูรณ์เสียจริง"ความรวยรำพึง "ฉันจะกอบโกยให้มากที่สุด"ความเห็นแก่ตัวคิดส่วนความสุขไม่คิดอะไรเลยเขามีความสุขกับสิ่งที่ได้รับไปวันๆ..และแล้วความเศร้าก็โคจรมาพบความรัก"เธอมันโง่...สิ่งที่เธอทำไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นหรอก ดูอย่างฉันสิ ไม่เคยได้ รับความรักจากใคร เลย"พูดแค่นี้แล้วความเศร้าก็เดินร้องไห้จากไป ความรักรู้สึกสับสน น่าเสียดายที่เกาะนี้ไม่มีความเข้าใจอาศัยอยู่ด้วย ไม่เช่นนั้นคงมีใครอธิบาย สิ่งต่างๆให้ความรักเข้าใจว่าเธอไม่ใช่เจ้าของ เกาะ และเกาะรักเธอไม่ได้ เธอร้องไห้ มีบางสิ่งเกิดขึ้นกับความรัก เธอได้ ให้กำเนิดความริษยา และความโกรธ สร้างความปั่นป่วนไปทั่วเกาะ สถานการแย่ขึ้นจนถึงขีดสุด มหันตภัยของ ชาวเกาะก็เกิดขึ้น "ความเสื่อม"นั่นเอง.... แล้ววันหนึ่งก็มีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า เกาะกำลังจะจม วัฎจักรทั้งหมดก็เวียนอีกครั้ง ไม่มีใครช่วยความรักขึ้นเรือ.....เงาของใคร บางคนพายเรือมาแต่ไกล...เวลานั่นเอง "มานี่ความรักฉันจะรับคุณไปเอง" "ไม่...ฉันไม่ไปแล้ว..ฉันจะตายที่นี่...ทำไมเหตุการณ์นี้ต้องเกิดกับฉันอีก..." ความรักพูดทั้งน้ำตา เวลาถอนหายใจ แล้วตอบว่า "มันเป็นเช่นนี้เอง ตั้งแต่ก่อนจักรวาลจะเกิดมีเพืยงฉันและความว่างเปล่า เท่านั้น ฉันอยู่มานาน รู้เห็นทุกอย่าง ฉันบอกเธอไม่ได้หรอกว่าทำไม แต่ ฉันบอกเธอไม่ได้ดอกว่าทำไม แต่...ความรักเอํย เธอไม่เคยสังเกตุเหรอ ว่า ความทุกข์คือเงาของเธอ" ความรักก้มมองเงาของตัวเองแต่เธอไม่สามารถเห็นอะไร "ฉันไม่ใช่พระเอกของเรื่องหรอกนะ ฉันมีหน้าที่พาเธอไปส่งยังเกาะที่ใกล้ ใกล้ที่สุดเท่านั้น รีบขึ้นมาเถอะฉันต้องไปช่วยคนอื่นอีกเยอะ" ความรักจำใจขึ้นเรือจนมาถึงเกาะ "แล้วเจอกันเมื่อวันนั้นมาถึง" เวลากล่าว "แต่ฉันไม่อยากเจอคุณอีก" "พยายามค้นหาต่อไปเถิดเมื่อเธอกลายเป็นความรักที่แท้เมื่อไรเราจะไม่เจอกันอีก" "ทำไมหละ" "เพราะรักแท้อยู่เหนือกาลเวลา" ว่าแล้วเวลาก็พายเรือจากไป วัฎจักรดำเนินไปตามทางของมัน
.jpg)
